Yaşlılıkta Arkadaş Edinme

Pek çok insanın yorum yaptığı gibi yaşlanma konusundaki en zor şeylerden biri yalnızlık, eşler ve arkadaşlar öldüğünden dolayı.

Ölüm sosyal çevremizi daraltan en dramatik tek olay. Çalışmaya son verdiğimizde çalışma hayatının bize sağladığı günlük arkadaşlıkları kaybederiz ve bu basit bir şey değil.

Zamanla, ailemizden daha çok zaman geçirdiğimiz iş meslekdaşlarımızla arkadaşlıklar ve birliktelikler kurarız. Çok sayıda insan eşlerini orada bulur. Online flörtün artmasına karşın bir 2012 araştırması yeni evliliklerin yüzde 21’inin ofiste başladığını rapor ediyor.

Her ne kadar emekli olunca da geride bıraktığımız iş arkadaşlarımıza bağlantıda kalma sözü veriyorsak da bu ender gerçekleşiyor ve olduğunda da uzun bir zaman boyunca keyfini çıkardığımız al gülüm ver gülüm durumu gibi değil.

Yaşamımızı daraltan daha fazla şey var. Bazıları için azalan fiziksel kapasite dışarı çıkıp dolaşmayı güçleştiriyor. Bazıları gece araba kullanmayı bırakıyor ve bazıları arabayı satıyor.

Pekçok emekli seçerek ya da koşullar gereği başka kentlere, kasabalara taşınıyor yıllardır tanıdıkları arkadaşları ve komşuları geride bırakarak. Hala çalışıyorken başka bir yere yerleşmek farklı bir şey ama emeklilikten sonra insanlarla kolaylıkla buluşmak için daha az fırsat var.

Siz ve ben şanslıyız bizim kuşağımızın arakadaşlık için yeni bir aracı var, internet. Her ne kadar söz edeli bir süre olduysa da online ve blog arkadaşlıklarının önemi konusunda epeyce yazdım…

Bütün kalbimle webin yaşlılar için bir nimet olduğuna inanıyorum ve kendime en yakın tuttuğum insanların yaklaşık yarısına bu blog nedeniyle rastladım.

Bütün söylenenlerle birlikte biz insanlar ortak arkadaşlık ve duygu yakınlığı için programlanmışız, yüz yüze türü. İlgi duyduğumuz şeyleri, endişeleri, tutkuları ve anlayışı paylaşabileceğimiz diğer insanlara açız.

Bazı yaşlılar için yeni arkadaşlıklar kurmak kolaydır. Diğerleri, -çok daha büyük bir grup olduğunu sanıyorum- için yukarıda listelenen pek çok nedenle, yaradılış ve fırsat bakımından zordur.

Benim durumumda ise yaşlanmayla ilgili bir ya da iki  komiteye gönüllü olmak yeni taşındığım yerde bazı insanlarla tanışmama yardımcı oldu ve grubumuz Köyümüzü birlikte çalıştırmayı ve geliştirmeyi sürdürdükçe dahası da olacak.

Ancak geçen hafta kendimi tamamıyla yeni bir şeyle şaşırttım.

Cumartesi günü başıboş alışveriş yaparken bir tanıdık bana seslendi, birkaç hafta önce karşılaşmış olduğum bir adam. Beni kısaca yanında konuştuğu, mağaza içinde kendi hoş küçük dükkanını henüz açmış olan, adama tanıttı. Üçümüz biraz konuştuk sonra yollarımıza devam ettik.

Bir süre etrafa baktıktan sonra kendimi adamın dükkanında buldum ve hemen Konuş, konuş, konuş –ikimiz de birbirimizin sözünü keserek, gülerek çok keyif alarak.

Sonunda, onu işinden alıkoyduğumu hissederek özür diledim ve ana mağazada etrafa daha çok bakıp alışveriş yaptım.  Arabaya yürürken öğle yemeği zamanı olduğunu fark ettim ama eve gidip yemek pişirmeyi canım istemedi.

En tuhaf şeydi benim için. Mağazaya girmeden önce düşünmemiştim bile, adama öğle tatili için zamanı olup olmadığını ve yakındaki bir restoranda yemek için bana katılıp katılamayacağını sordum. Bu bir yabancıyla yapabildiğimi hatırladığım en gözü pek hareketti.

Bir demet ortak ilgi alanı çıktı ve bir birimize yürüme mesafesinde oturduğumuzu keşfettik ve eğer dükkanına geri dönmek zorunda olmasaydı sohbeti bütün öğleden sonra sürdürebilirdik.

Oh canım. Bana romantik bir ilişkinin başlangıcı gibi göründü. Öyle değil. O tür bir şey değil.

Onbeş ya da yirmi yıl önce bu olabilirdi, yalnızca artık böyle bir şeye sürüklenmek istemiyorum. Yalnız hayatımı seviyorum. Bu yeni bir ya da iki arkadaşım olamaz demek değil.

Yaklaşık olarak benden on yıl daha genç ve aramızdaki şey inanıyorum ki bir sempati duygusu, bazen yeni bir arkadaşın eski bir arkadaşmış gibi hissettirdiği rahatlık durumu.

Yeni arkadaşlıklar başlangıçta daima kırılgandır ve nereye gideceğini göreceğiz. Bu arada, yaşlı kadın olmanın avantajlarından biri, yaptığım böyle gözü pek bir hareket için flörtöz olarak ele alınmam olası değil. Dostça olan dürtümüzü güvenle, yanlış anlaşılma korkusu olmaksızın izleyebiliriz.

(Bunun yaşlı bir adam için de böyel kolaylıkla işleyip işlemeyeceğini bilmiyorum. Yorumlara yapın ve ne düşündüğünüzü bilelim.)

Yemekten sonra evde kendimden ve olasılı yeni arkadaşımdan çok hoşnuttum ve yalnız daha iyi tanımak istediğim biriyle karşılaştığımda neden rahatça konuşmadığımı merak ediyorum.

Dolayısıyla kendi öğüdümü tutarak, bugün bu yakınlarda tanımış olmaktan keyif aldığım bir kadına mail gönderdim ve onu öğle yemeğine davet ettim.

Bu durumlarda birinin ilk hareketi yapması gerekir. Kuşkusuz, çekingenliğin en büyük nedeni az insanın yaptığı reddetme olasılığıdır ve bu,  iki potansiyel ilişkide de bana da olabilir.

İşte kendim hakkında öğrendiğim başka bir yepyeni bulgu: Aldırmıyorum. Hayatımda ilk kez geri çevrilmekten korkmuyorum.

Tanrım, sonunda büyüyorum.

http://www.timegoesby.net/weblog/2014/03/making-friends-in-old-age.html