Daha büyük dünyanın “yaşlı insanlara” karşı (iyi işitemiyorlar, etiketi göremiyorlar, yürüyemiyorlar ya da parayı hızlı sayamıyorlar) taraflı tutumu toplum içinde olduğumuz zaman dikkat ettikleri en açık şey olduğundan mıdır nedir, merak ediyorum. Ve genellikle bizim yaşlanmıyormuş gibi görünüşümüz de çok eğlenceli. (Böyle, ama eğer ağrılar içindeyseniz değil.)

Ancak eğer siz de benim gibiyseniz ve yaşlanmaya aldırmıyor ve dünyanın sizi yaşam sürüyorken eğleniyor olarak görmesini istiyorsanız ne olur? Bir yaşlı kadında ilk dikkat ettikleri şey yaşlılığı değil de daha çok yaşlanmanın tuzaklarıyla eğleniyor olmasıysa eğer ne olur?

Evet, bunu şu tarz sahibi yaşlılar gibi giyinerek yapabilirsiniz. Eğer New York, Paris ya da Londra’da yaşıyorsanız –ve eğer sıradan pantolon ve kazaktan (ya da eğer benim gibiyseniz, jean ve bir t-shirt) daha fazla şık giyinme durumlarınız varsa- çekeceğiniz dikkatler, kuşkusuz, olumlu olacaktır. Ancak küçük bir kasaba yaşamının bu türden bir yaratıcı düzey giyimi talep ettiğinden emin değilim. Ve daha çok ilgili olduğum konu zayıflıklarımızı eğlenceye dönüştürmek.

gözlük

OK. Yani gözlük kullanmak zorundayım. İnternetten 35 dolara büyük boyutlu müthiş bir çerçeve buldum ve doktorun reçetelediği camları taktırdım. Dikkatleri çektiğimde bu yaşlı olduğumdan dolayı değil. Yetenekli bir yaşlı olduğumdan. Ve, yabancılar bana yollarına engel olduğum için dik dik bakmak yerine, gözlerine bakıp güldüğümde gözlüklerim konusunda yorum yapıyorlar. (Onların gözüne bakıp gülümsemek de önemli.)

Şimdi dileğim bu gözlük ve işitme aletlerini yapanların onları aslında seri olarak üretmeleri ve acayip de çerçeveler  yapmaları.

Ama şimdilik işitme aygıtını kullanmak zorundayım.  Bunu bir moda bildirimi yapmak için yalnızca bu çifti getirtirim. Eğer onları sevdiğime karar verirsem, cazip işitme aygıtı seti sipariş edebilirim bunları yapan ve satan aynı girişimci genç kadından. İşitme bozukluğu olan küçük çocuklar onları seviyor görünüyor.

Şimdi aşağıda ayakkabılara geldik. Yaşlandıkça ayaklarımız genellikle gerçek bir sorun olur bunca yıldır ağırlığımızı taşımanın aşınma ve yıpranmasından. (Ve eğer kendinizi yüksek topuklulara maruz bıraktıysanız sorunlar o zaman daha da vahimdir.)

Daha önce sneakerlara bağımlılığım konusunda yazdım. Müthiş sneakerlar giyme yeteneğimin (plantar fascitiise doğru bir eğilimim olsa da ve yıllarca yüksek topuklularla salon dansı yapmam bedel ödese de)  nedeni gerçekten iyi ortopedik aletlere yatırım yapmamdır. Bu ortopedik aletleri hemen hemen her ayakkabıya uygulayabilirsiniz ama ayakkabıları içlerinde bunlar varken denemelisiniz (çünkü daha büyük ve geniş boy gerekir, her ayakkabı olmaz.) Akıllıca olan şey dansçılar ve atletler için bu ortepedik aygıtları yapan bir uzmana gitmektir. Hemen hemen her kentte bir tane vardır. Eğer bu ortopedik aygıtlar reçetelenmişse sağlık güvencesi bunu öder. Ben benimkini 25 yıldır kullanıyorum.

Fashionable_walking_canes

Son olarak bastonlara geldik (benim bunlara gereksinmem yok, henüz.) Ama olanlar için kataloglar ve eczaneler renkli olanların her çeşidini bulunduruyor. Eğer bir tane kullanmak zorundaysanız onu sergileyin.

İnsan içine çıktığımızda “biz” yaşlıları aslında zorunlu bir baş belasından daha fazla bir şey olarak görmeleri için başka hangi yollarla bu sabırsız “diğerlerini” cesaretlendirebiliriz diye merak ediyorum.

Ek: Arkadaşım Ronni Bennet Time Goes By’da azalan saçları örtmek için şapka giymeyi yazdı. Ben bir şapka insanı değilim, dolayısıyla diğer olasılıklara bakıyorum (peruk dışında).

http://www.kalilily.net/weblog/2014/03/12/145156.html

 

“Yaşlılık korkakların yeri değildir.”
~ Bette Davis