Emekliliğe Uyum Sağlama

Bazı insanlar çalışma yıllarının sonunu planlar.  Diğerleri, benim gibi, zamanları gelmeden bu duruma itilirler. Bu sonuncu durum 2008 mali krizini izleyen yıllarda yaşlı çalışanlar için özellikle doğruydu.

Gönderilenlerin çoğu bir daha hiç iş bulamadılar; istekleri dışında ansızın emekli edildiler.

Bununla birlikte emeklilikle gelen en büyük kişisel kayıp kimliktir. 2004’den önce ben bir TV yapımcısı olarak tanıtılıyordum (ya da kendimi tanıtıyordum) ve sonra da CBS News websitesinin yönetici editörü, diğer benzer iş başlıkları arasında.

Bir yıl boyunca iş ararken bu tanımıma yapıştım, bütün yaşamım boyunca yaptığım iş türüne benzer bir işte asla çalıştırılamayacağım açıkça görünene kadar.

Ve sonra “emekli” demeyi öğrenmek zorunda kaldım.

Kolay değildi;  bu sözcüğü uzun süre ağzımda geveledim çünkü – her hangi bir emeklinin dikkatinden kaçamayacağı gibi- emeklilik dünyanın geriye kalan kısmı için bir kavram değil, daha genç dünya kategoriye uyan insanı  önemsiyor ya da daha doğrusu ilgileniyor.

Zamanla emekli olmayla, çalışma hayatını bırakmakla, barış yapıyorsunuz ama bu yeni bir kimlikle ortaya çıkmakla aynı şey değil- başkalarına karşı değil değil, sizin için. Öğretmen değil ya da mühendis değil, eczacı değil, kamyon şoförü değil ya da mağaza sahibi değil o halde ben kimim şimdi?

Belki bazı insanlar emekli kendiliklerine bir tanım bulma gereksiniminde değiller. Belki bu sağlıklı bir şey ama herkesin bu durumla rahat olduğundan emin değilim. Ben değilim.

Yeni bir kimlik bulmanın bir yolu gidecek bir işiniz olmadan yatağınızdan sizi ne kaldırır sorusunu kendinize sormaktır. Tutkunuz nedir? Şu andan itibaren işle doldurduğunuz zamanı nasıl dolduracaksınız?

40 ya da 50 yıl harcadığınız kariyeriniz sırasında belki kendi kendinize emekli olunca yapacağınızı söylediğiniz şeyler var. Bunların bir ikisinin peşine düşmek sizin amacınız ve kimliğiniz –ya da onun iyi bir parçası- olabilir.

Belki de hep eğitimini almak istediğiniz bir şey vardır dolayısıyla tekrar öğrenci olursunuz –resmi olarak ya da kendiniz uğraşarak. Eğer para ve zaman varsa rüyasını gördüğünüz bütün o egzotik yerlere gider, dünya gezgini olursunuz.

Bir dil öğrenmek, yıllar içinde kaçırdığınız tüm filmleri izlemek, zaman olmadığından okuyamadığınız kitapları okumak ya da kendiniz bir tane yazmak için artık meşgul değilsiniz.

Kuşkusuz emekliliğinizde yapacağınız sayısız şey vardır, hiçbir şey yapmamak dahil ve bunun mükemmel bir seçim olmadığını kimse söylemiyor.

Ancak, kimse sizin için seçim yapamaz ve bu kolay olmak durumunda da değil, gönüllü bir iş ya da bir bahçe yapmayı seçseniz ve onu rahat bir şekilde uyan ve doğru hissettiren bir kimliğe dönüştürmek için duygusal olarak çalışsanız da.

Bu onlarca yıl başka bir şey olduktan sonra kendi olmanın yeni bir yolunu yaratmak,  dolayısıyla bir gecede olacak şey değil.

Ben mi? Benimki bu günlük blogu üç- dört yıldır yazarak kademeli bir şekilde oldu, age beat konusunda bir tür alan raportörüyken yaşlılar avukatına dönüştüm. Birkaç yılı aldı ve yeni kendiliğim bana ikinci bir ciltmiş gibi uyana kadar nasıl değiştiğimi fark etmedim.

Emekliliğe uyumu siz nasıl yapıyorsunuz?

http://www.timegoesby.net/weblog/2013/10/adapting-to-retirement.html