Yaşlanan Bedenlerimizi Nasıl Kabul Ederiz

 1. Bölüm

Günlük egzersiz rutinimin desteklemesiyle son aylardaki kilo verme programım beden numaramın büyük ölçüde küçülmesiyle meyva verdiğinden yaşın bedenimize getirdiği değişiklikleri düşünmeye başladım.

Bu bana altı yıldan önceki bir blog yazısını ve ilerleyen yıllarla gelen sarkmalara, torbalara, kırışıklıklara  ve çıkıntılara karşı kültürümüzün koyduğu hak edilmemiş kötü şöhreti hatırlattı. Tekrar okuyunca onu çok beğendiğimi anladım.

Kültürel tutumlar kendimiz ve diğerleri hakkındaki bireysel inançlarımızı büyük ölçüde etkiler. Sanırım, kendimiz hakkında bir değişimi özellikle ileri yıllarımızda denemeliyiz ve böyle yaparken belki diğerlerini de etkileriz.

Dolayısıyla bu 2007 yılındaki yazımı  (zamanlama bakımından biraz güncellenmiştir) bir okuyun, sonra daha ayrıntılı tartışacağız.

Michaelangelo’nun David’i seçkin erkek güzelliğinin prototipi olmalıdır, sizce de öyle değil mi. Muhteşem, o. Yakışıklı, tam olması gerektiği kadar kaslı, çok fazla değil, hassas eller, sıkı kalçalar. David’den beri 500 yıldır – öylesine mükemmel şekilde heykelleştirildi ki-  kimse, sanatta, onun idealiyle eşleşmedi.

Ve o genç -20, belki 25.

Gençlik insan güzelliğinin ta kendisi olarak yüceltilmiştir. Kimse ona direnemez,  biz neden direnmeliyiz ki? Hatasız yuvarlak omuzlar, kalçanın duygulandıran  kıvrımı, genç bir kadının yukarı kalkmış göğüsleri, bir bebeğin poposu kadar düz bir cilt.

Bugünlerde güzel kabul edilen genç kadınların kemiklerinde çok fazla et yok, ama bu hep böyle değildi. Rubens “Rubenesk” bedenleri için iyi bilinir ve Renoir da, resimlerinde, döneminin çekici, genç kadınsılığı fikrinin simgesinin portresini yapıyordu.

Arkadaşım, İsrail’li sanatçı Sali Ariel, kadın güzelliğindeki modern bir deri bir kemik trendini kırdı, 1999’da, Rubens ve Renoir geleneğinde bir seri kadın çıplaklar resimleri yaptı.

Uçuk top modeller kadar zayıf birinin resmini hiç görmedim ama Sali’nin kadını kadar seksi olabileceklerini sanmıyorum. Büromun duvarında bu karakalemlerden bir arada duran çerçeveli bir set var ve ben onlardan hiç bıkmam.

Hormonlar azdığında ve üretkenlik verimli olduğunda gençler çok güzel olmalıdır. Ancak bu yaşı çirkin ya da cazibesiz yapmaz. Yalnızca farklı yapar. Ve çoğunlukla da daha ilginç yapar.

İngiliz sanatçı Lucien Freud -2011’de öldü-  kendini yaşlandıkça affetmeyen ayrıntıda resmederek bir kariyer yaptı. (Ve resmettiği diğer herkes;  yaptığı 2001 Kraliçe II. Elizabeth’in portresi de  eleştirildi.) Lucien Freud’ün tüm beden resimlerinden birini bulamadım ancak kafası size genel bir fikir verir.

Michaelangelo’nun David’i cinsel olarak nefes kesici ancak Freud’ün kendi portresi de büyüleyici. Hangi yaşam ona bu yüzü vermiş olabilir? Bildiğiniz gibi, 40 çocuğun babası olduğu söylenir.

Eski ustaların çoğu yaşlı insanları resmetti. Van Gogh’un yaptığı bu resim tarzı bakımından Freud’ünkü kadar dürüst. Üzgün mü? Sanmıyorum. Belki yorgundur ve Vincent’in bugün onunla işinin bitmesini diliyordur.  Belki de
düşünceden kaybolmaktır istediği. Bize bakmıyor.

Her ne zaman kültürümüzün durmaksızın talep ettiği gençlik sahteciliğiyle bağlantısını kaybetmiş olan yaşlı insanlar görsem yaşamış oldukları hayatın öykülerini düşünüp onlarla birlikte ne harika anıların da öleceğini merak ediyorum.

Rodin’in yaptığı bir zamanlar profesyonel bir model olan bir kadının aşağıda görünen heykelinde “Yaşlı Fahişe” gurur var.

Bütün kadın ve erkeklere gelen kaçınılmaz çöküşü betimliyor ve doğruluğu bakımından David’inkinden daha içe işleyici. Bu resimde daha çok merak edecek, daha çok bilinecek ve daha çok kafa yoracak şey var.

Gençlik güzelliğine bakmak kolay. Gelişebilecek ya da gelişemeyebilecek tamamlanmamış bir potansiyel. Biz gençliği temizliği, açıklığı ve basitliği için severiz. Gençlikte gizemler yoktur ve bu bazen kendi kendini ferahlatıcıdır.

Ah, yaş  ise grift ve karmaşıktır, onlarca yılın biriktirdiği kimsenin kaçamayacağı aptalca davranışlar ve yanlışlarla karışmış bilgi ve deneyimlerden oluşmuş bir şekilde.  Bizler için onun ölüm çağrışımıyla yüzleşmek zor, farkında olmak daha da zor. Bu iyi bilinen optik illüzyondaki farkı görebiliyor musunuz? Gençlik ve yaş, biri diğerinden daha iyi değil. Yanlızca farklı.

(Mary Grosnay’e) “Hiç kuşkusuz genç bir kız olarak son derece güzeldiniz, ancak sizin gençliğiniz şimdiki yaşınızla asla yarışamaz.”

-Charlie Chaplin, Monsieur Verdoux, 1947

 

2. Bölüm Burada

http://www.timegoesby.net/weblog/2013/09/how-to-accept-our-aging-bodies-part-1-of-2.html?