Toplumla Bağ Kurun

Dr. Robert Butler’ın Uzun Ömür Reçetesi (5)

Dr. Robert N. Butler’ın kitabı, Uzun Ömür Reçetesinin 5. Bölümünde vurguladığı gibi, birçok disiplince yıllarca yapılan çalışmalar tekrar tekrar güçlü sosyal ilişkilerin sağlıklı olmaya yol açtığını kanıtladı. Ve tersi de,

“Yalıtılmışlık ve intihar arasındaki bağlantı çok önceleri sağlam bir şekilde kuruldu, en temel düzeyde diğer insanların bize yaşama nedeni verdiğini önererek.”

İnsanın sosyal gereksinim yelpazesi keşiş ya da münzeviden yalnız olamayan yapışkan insanlara kadar uzanır (Birkaç tane tanıdım, beni bunaltırlar).

Bununla birlikte, Dr. Butler burada bu iki uç arasında kalan çoğumuza hitap ediyor, yaşlılıkta işyerimizle günlük sosyal etkileşimimizin kalmadığı zamanda, eski arkadaşlarımız öldüğü ya da uzaklara yerleştiği ve bazen fiziksel olarak kolaylıkla gezemediğimiz dönemde yalnız olmamıza izin vermemiz sağlığımıza açık bir tehdidi olabilir.

Daha önceki bir bölümde Dr. Butler yakın kişisel bağların beslemenin önemini tartışmıştı. Bu bölüm daha uzak fakat aynı şekilde önemli olanları tartışıyor, bu emeklilikte diğer insanlarla nasıl bağlantıda olunacağı üzerine bir iyi bir öğüt ve fikir menüsüdür.

Sıradan insanlardan, gri panterleri yaratan Maggie Kuhn’a, aktör Kirk Dauglas’a kadar paralı iş hayatı artık bir seçenek olmadığında toplumla bağlantılı kalmak ve üretmek için yollar bulan yaşlılar hakkında esin verici gerçek yaşam öyküleri var.

İçinde bulunduğunuz dini cemaat bir tür toplumdur. Profesyonel deneyimlerinizi ve hünerlerinizi genç çalışanlara danışmanlık yaparak kullanabilirsiniz. Katılabileceğiniz düzinelerce grup var: özel etkinlikler için klüpler, okuma grupları, yoga sınıfları, erişkin eğitimi, gönüllü çalışma ve diğer yardım amaçlı çalışmalar, çocukları özel olarak eğitmek, politik kurumlar, küçük bir iş kurmak, diğer insanların yaşamlarında farklılık yaratmak için birçok yol ve hımm, fikri anladınız.

Gene de, Dr. Butler, John’un öyküsüyle önemli bir temeli anlatıyor. John on yıldan uzun bir süre sabahları yaşadığı yerdeki aynı kahveye uğrar, on kadar diğer devamlı müşteri de öyle.

“Genellikle sohbetleri, özel olarak derin değildi,” diye yazıyor Dr. Butler, “hava durumu, beyzbol devlerinin servetleri, yerel politika, günün olayları ve sağlık konuları.”

Ancak, hiçbiri yakın arkadaş olmayan bu insan iletişim ağı, bu kadın ve erkeklere evlerinin duvarları dışındaki dünyayla günlük temas duygusu sağlıyordu.”

Bazı yaşlıların dış dünya kontağı olarak ihtiyaç duydukları ya da arzu ettiklerinin hepsi budur. Devamlı yapıyor olma gereksinimi yok ve emeklilikte başarısız olmazsınız.

Dr. Butler bu bölümde “besleyici bağlantının yapılabileceği” dediği sanal aleme birkaç sayfadan fazla yer veriyor.

Benim için, işyerini beş yıl önce bırakmış olmak ve o zamandan beri de iki kez şehir değiştirmiş olmak online arkadaşlarım olmadan yoksun kalmak olurdu. Time Goes By’i başlattığımda amacım bu değildi aklımın gerisinde bir ışık huzmesi de değildi, ancak –sürpriz!- şimdi, en yakın tuttuğum insanların yarısından çoğunu bu blogdan dolayı tanıyorum.

Belki iki düzine insanla kişisel olarak karşılaştım ve hemen sohbete ve dostluğa başladık, bir süredir birbirini görmeyen eski arkadaşlar gibi hissederek ve böyle olduğu online olarak devamlı bağlantıda olduğumuzdan belli .

Yalnız olmak yalnız hissetmek anlamına gelmek zorunda değil ve başkalarına ihtiyaç duyma derecemiz çok çeşitlilik gösterir. Ancak benim D. Butler’in bu bölümdeki reçetesininden kuşkum yok:

“Etrafınızda size aldıran insanların olması ya da onlarla yalnızca telefonla, internetle ya da diğer yollarla anlamlı bir bağlantıda bulunmak özel bir tür sağlık sigortası yerine geçer.”

http://www.timegoesby.net/weblog/2010/09/the-longevity-prescription-of-dr-robert-butler-set-stress-aside.html