Yaşlanma Utancı

Barbara Ehrenreich,  işsizlik hakkında Alternet üzerinden yazıyor, özellikle de “ekonomik durumun üzerine utanç çökmüş” diyor,

“…yeni işten çıkarılanların utancı, devamlı olarak fakir olanların utancı…”

“Bazıları işsizlik üzerine kendi utançlarını tamamen hissetmeyecek olurlarsa” diye devam ediyor, “onları zorla şekle sokmak için tam bir utanç endüstrisi var: kariyer koçları, kendi kendine yardım kitapları, motivasyon konuşmacıları ve ne yaşıyorsanız kendi tutumunuzdan dolayı olduğunu telkin eden iş guruları.”

“İşten çıkarılmış olma ve iş aramaktan eli boş dönme? Çok olumsuz olmalısınız, yaşamınıza da olumsuz durumları çekiyorsunuz.“Yem ve Anahtar : Biz ekonomi ya da pazar konuşmak için burada değiliz; biz sizi konuşmak için buradayız” adlı kitap için araştırma yaparken rastladığım bir kariyer koçunu anlatıyorum.”

alternet.org, 27 Ekim, 2006

Başka bir deyişle, yüzlerce, binlerce belki de milyonlarca iş ABD’den silindi ya da denizaşırı ülkelere gönderildi, son birkaç yıl içinde. Siz ağlaşık kaybedenler, çalışmıyorsanız bu sizin suçunuz.

Bayan Ehernreich’in bu mükemmel hikayesini okuyunca, bunun yaşlanmaya da aynı şekilde uygulanabileceğini düşündüm. Bizi utandırmak için değilse neden haftada yedi gün, yirmi dört saat plastik cerrahi, kozmetik işlemler, anti -aging ilaçları, saç boyama ürünleri, “aktif yetişkinler” için aşırı sporlar ve 60’tan sonra ateşli seks ilanlarıyla saldırıya uğruyoruz?

Ve gençlik ve güzellik polisinin on binlerce üyesi hazır, Ehrenreich’in utanç endüstrisi gibi, bizi “zorla şekle sokmak” için, yani 30 yaşındaki tuhaf kopyalara döndürmek için.

Yaşlanmak hala büyük bir günah. Baby boomerlar (kendileri yaşlandıkça yaşlılık konusundaki egemen tutumu değiştirecekleri çok önceden öngörülen grup) yaş ayırımcılığına karşı henüz bir gedik bile açamadılar –sonuç, gittikçe daha genç yaşlara inen plastik cerrahinin fenomenal büyümesi. Boomerların yarısı şimdiden 50’ den yaşlı, fakat utanç sürüyor, bazen de tüm utanç verici ürün ve servislerle yaşlanmaya direnen boomerların bu kendi tasarruflarından dolayı.

“Utanç güçlü bir silah” diyor bayan Ehrenreich, işsizler göz önünde tutulduğunda, “ancak asla zaten incinmiş ve mağdur edilmişlere karşı kullanılmamalı. Tersine, gelin, onu mağdur edenlere çevirelim.”

Her fırsatta utandırılan yaşlılar için onu biraz değiştirmek istiyorum: Normal insan gelişimi için – bu durumda yaşlanma- asla kullanılmamalı. Bayan Ehrenreich’i daha da açımlamak için hadi, biz de onu tersine çevirip gençlik ve güzellik polisine karşı kullanalım:

• Ayıp! Magazinlere, yalnızca 20’li yaşlarda olan modelleri ya da kulakları başlarının gerisinde birleşinceye kadar plastik cerrahi uygulatan daha yaşlı modelleri gösterdikleri için.

• Ayıp! Farmasetik şirketlere, reklamlarında, tezgah ürünlerinin üstünde, ağrıyı gidermekten çok, bizi “ on yaş daha genç hissettireceğini” söyledikleri için.

• Ayıp! Saç boyası üreticilerine, gri saçlar içindeki sarı saçları gidermek ya da griye boyamak için ürün yaratacaklarına griyi örtecek ürünlerin reklamını yaptıkları için .

• Ayıp! Modacılara, daha yaşlı bedenlere uygun çekici giysiler yapmayı reddettikleri için.

• Ayıp! Doktorlara, yaşlıların hastalıklarını gençlerinkinden daha az, hatta bazen hiç ciddiye almadıkları için.

Diğer hepimiz yaşlarımızı , doğal kırışıklıklar, torbalar, sarkmalar ve yıllar biriktikçe doğal olarak gelen yavaşlama dahil, gururla taşıyabiliriz.

Ronni Bennet, The Shame of Getting Old. Time goes By